De hond van deze röntgenfoto’s is bij verschillende trainers, gedragstherapeuten en dierenartsen geweest (niet van ons). Op zoek naar waarom hun hond probleemgedrag vertoont. Niemand kon iets vinden.

Bovenstaande foto’s zijn van een afstand genoemen.

Hoe het begon

Een mix berghond (kuddebeschermer) uit Griekenland is op zes maanden leeftijd bij de huidige eigenaren gekomen. Een leuke, vrolijke en vriendelijke hond. In het bos rende hij er op los en begroette iedereen vrolijk. Iedereen was gek met en op hem. Naarmate de tijd vorderde, begon zijn gedrag te veranderen. Mopperen, grommen naar de kinderen en tot overmaat van ramp heeft hij de eigenaar gebeten. De eigenaren begrepen er niets van. Het is hun eerste hond en al maanden volgden ze verschillende cursussen, schakelden de hulp van gedragstherapeuten in en lieten hem onderzoeken door verschillende dierenarts. Het antwoord bleef uit en de hond werd steeds onbetrouwbaarder.

De eigenaren voelden dat er meer aan de hand was, maar wat? Hij was een vrolijke goedzak toen ze hem kregen en konden die verandering in zijn gedrag maar niet verklaren. Voor de zekerheid lieten ze de hond in een aparte kamer als de kinderen beneden waren. De kinderen werden geïnstrueerd om niet meer met de hond te spelen en er ver vandaan te blijven. Als ’s avonds de kinderen naar bed waren, mocht hij wel weer bij de eigenaren in de woonkamer.

Het vertrouwen in deze hond werd steeds minder. Ze gingen nog wel met hem naar het bos. Soms zelfs twee keer per dag voor een lange wandeling. Zo vrolijk als hij eerst was, des te mopperiger was hij nu. Zeker na een langere wandeling. Ook at hij allerlei vreemde dingen: poep, takjes, papiertjes, gras. Hiervoor waren ze naar wel twee verschillende dierenartsen gegaan. Zij konden niets bijzonders vinden. (Vreemde dingen eten, noemen we pica. Dit kan veroorzaakt worden door maag-darm problemen, maar ook door frustratie. Frustratie die veroorzaakt kan worden door pijn.)

Herplaatsen

Op een gegeven moment werd Yvette gebeld door de eigenaren. Het gezin leed eronder en ze besloten hun hond te laten herplaatsen. Voordat we een hond aannemen sturen we eerst een intakeformulier en daarbij het het verzoek om enkele filmpjes te maken van de hond. We leggen uit wat we willen zien en wat mensen dan moeten filmen. Deze filmpjes zijn belangrijk voor ons, want dit geeft ons een indicatie over het bewegingsapparaat van de hond, zijn bespiering en algemene welzijn. Toen we alle filmpjes bekeken en het verhaal lazen van deze hond, gingen bij ons meteen allerlei alarmbellen af. Wij hadden een sterk vermoeden dat het hier ging om een vreselijk lieve hond, maar met vreselijk veel pijn. En in combinatie met jonge kinderen is het als het ware een tikkende tijdbom.

Verantwoordelijkheid

Gelukkig nam dit gezin de verantwoording voor zowel hond als kinderen. De intake volgde snel en we spraken af bij één van onze dierenartsen. De hond werd onder narcose gebracht, omdat het maken van foto’s pijnlijk kan zijn. Overigens gaf de hond weinig pijnsignalen tijdens het lichamelijk onderzoek. Dat heeft te maken met het ras. Kuddebeschermers zullen niet snel opvallende pijnsignalen laten zien. Dat is ook logisch gezien hun taak. Stel je eens voor dat een kudde schapen beschermd wordt door een kreupele hond. Een beer of wolf weet dat de hond geen gevaar voor hen vormt en slaat genadeloos toe. Ons vermoeden werd bevestigd zodra we de röntgenfoto’s zagen.

Genetisch

Wat ook belangrijk is, is dat berghonden op circa negen maanden leeftijd hun taak waarvoor ze gefokt zijn, meer laten zien. Ze worden waakser in het donker, beschermen het gezin nog meer en zijn daardoor helaas minder of totaal niet geschikt voor een gezin met (jonge) kinderen. Dit wordt dan ook regelmatig als reden gehanteerd door trainers en gedragstherapeuten die vragen krijgen over probleemgedrag bij berghonden. Het zien van afwijkingen in het bewegingsapparaat is een speciaal vakgebied (of speciaal talent). In Nederland is dit vakgebied nog maar beperkt aanwezig. Vanuit de HondVeiligNederland werken we er dan ook hard aan om eigenaren, trainers en gedragstherapeuten bewust te maken van dit soort chronische pijn.

Verdrietig

De eigenaar heeft op advies van de dierenarts en Yvette besloten om de hond niet meer wakker te maken. De lieve hond met zijn mooie karakter, die door iedereen geknuffeld wilde worden in het bos. Nu heeft hij geen pijn meer. Helaas was dit het beste wat hem te bieden was. We leven mee met deze eigenaren. Zo goed dat ze naar hun gevoel hebben geluisterd.
We hebben zoveel respect voor deze eigenaren, want het is niet makkelijk om deze weg af te leggen en dan uiteindelijk zo’n beslissing te moeten nemen. Wat er is gebeurd met deze hond is niemands schuld. Dit is een aangeboren afwijking. Deze hond is op straat geboren. Hij had zijn zusje, waar hij mee op straat zwierf, zien verongelukken. Uiteindelijk kwam hij in een lief gezin, maar het heeft maar kort mogen duren.

Lieve hond, wij dragen je voor altijd in ons hart en hopen dat we met het vertellen van jouw verhaal andere honden en eigenaren kunnen helpen.

Dank je wel lieve eigenaren, dat wij jullie verhaal mogen gebruiken.

Wat was er aan de hand?

Foto 1

Op de zijwaartse foto (deze foto is van een afstandje genomen) steekt het dak van het heiligbeen in het ruggenmergkanaal. Er is nog ca 50% ruimte over. In dat ruggenmergkanaal loopt een bundel met zenuwen. Door de druk op die zenuwen gaan deze uitzetten, waardoor ze nog meer onder druk komen staan. Ken je het gevoel van een hernia? Als je bekend bent met deze aandoening dan weet je dat het voelt alsof iemand een mes in je rug steekt en er vervolgens rondjes mee draait.

Cauda Equina Syndroom

Deze aandoening valt onder het cauda equina syndroom ( CES). Net als de wigvormige aansluiting tussen rug en bekken (L7 – S1). Mensen met het cauda equina syndroom kunnen last hebben van de volgende klachten en problemen:

Krachtverlies
Gevoelsstoornissen en pijn
Spasmen
Doorligwonden (decubitus) of andere beschadigingen van de huid
Problemen met de werking van blaas en darmen
Problemen met seksualiteit en vruchtbaarheid
Psychische klachten
Ademhalingsproblemen

Wij krijgen voor de extreme pijn die hiermee gepaard gaat verschillende pijnstillers (opiaten en zenuwpijnstillers). Vaak is het geen continue pijn maar aanvalsgewijs bij bepaalde draaiingen. Honden hebben geen pot met pijnstillers die ze zelf kunnen bedienen. Je weet dus nooit of je voldoende geeft en je weet nooit wanneer zo’n pijnscheut komt.

Het risico wat je loopt, is dat de hond bij een pijnscheut dit koppelt aan datgene waar hij naar kijkt. Is dit een mens dan kan de hond bang worden voor die persoon of vanuit de pijnscheut zelfs aanvallen omdat hij denkt dat de pijn door die persoon wordt veroorzaakt. Denk aan schrikdraad en een daarna ontwikkelde angst/agressie voor paarden. Je moet er niet aan denken wat deze hond had kunnen doen met de drie kinderen van dit gezin….

Foto 2

Foto 1 is al erg en dit was nog niet alles. De oorzaak van dit alles is een instabiele rug. De ruggenwervels zijn niet goed aangelegd. Het gevolg hiervan is dat zo’n rug als het ware “zegt” ‘we staan op instorten dus er moet hulp komen’. Die hulp zie je op foto 2. De paarse cirkels geven de botwoekeringen naast de rug aan. Bij deze rug is als het ware extra bot gemetseld om de boel nog een beetje te stutten. Deze afwijking heet LTV (lumbosacral transitional vertebra). Wat je ziet op deze foto, is een extreme vorm voor een hond van 1 jaar.

Wil je meer weten over dit onderwerp?

We hebben genoeg informatie.
Over hernia bij honden: https://www.youtube.com/watch?v=PUC0mt6JpHE
Over Cauda Equina Syndroom:

Verschillende aandoeningen:

Op bovenstaande afbeelding van dierendokters zie je bij 1 (bovenin) dat het dak van het heilig been iets naar beneden komt. Bij de hond van bovenstaand verhaal was dit over de helft van het ruggenmerg kanaal
https://www.dierendokters.com/honden/ziekten/lumbosacraalstenose-lage-rugpijn-bij-de-hond

Heb je naar aanleiding van dit artikel vragen?

Neem contact met ons op.

Het verhaal van een lieve berghond en een lange zoektocht naar de oorzaak van gedragsverandering